ஆண்ட்டிய பார்த்தீங்களா மாமா?

tamil aunty kamakathaikal, Tamil Aunty Sex Porn Videos, tamil aunty sex stories, tamilkamakathaikal, tamilsex, tamilsex stories, tamilsex stories in tamil, tamilsexstories, tamilsexstory, www.tamilsex.com

கைகளை நன்றாக கட்டி கொண்டு என் இருக்கையில் அமர்ந்து பேருந்தின் ஜன்னல் வெளியே பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். பேருந்து முழுவதும் ஒரு முறை நோட்டம் விட்டேன். நிரம்பி வழியும் கூட்டம். என் பக்கத்தில் வயதானவர் ஒருவர். கையில் செல்லோடு. இந்திய கிராமங்களின் இன்றைய நிலையை எண்ணி பார்த்தேன். லேசாக அவர் செல்லை பார்த்து சிரித்தேன். ” என்ன தம்பி தனியாக சிரிக்கறீங்க?. சொன்னா நானும் சிரிப்பேன் இல்லையா. ” என்றார். ” ஒன்றம் இல்லை, ஏதோ தோன்றியது. ” என்று சமாளித்தேன். சிக்னல் இருக்கோ இல்லையோ எல்லோர் கையிலும் செல் இருக்கு.

வெளியே பார்பதற்கு மரங்கள் எல்லாம் வரிசையாக நான் பார்ப்பதற்கு எதிர் திசையில் ஓடுவது போல் இருந்தது. பச்சை போர்வையுடன் நடக்கும் அந்த மாரத்தானை ரசிப்பதில் அப்படி ஒரு சுகம். சின்ன வயதில் இருந்தே பயணத்தின் போதெல்லாம் இதை ரசிப்பது எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஒன்று. நகரத்து மன சோர்வில் இருந்து விடுபட இந்த அமைதியான இடத்துக்கு போய் கொண்டு இருக்கிறேன். தனிமை எனக்கு பிடித்தமான விஷயங்களில் ஒன்று.

மூன்று நாட்கள் லாஸ் ஆப் பேயில் தான் இயற்கையின் அரவணைப்புக்கு செல்கிறேன். எனக்கு கிடைக்க போகும் பேரானந்தமான அமைதிக்கு இந்த லாஸ் ஆப் பே ஒரு விஷயமே இல்லை.

தனிமை என்னை புது மனிதனாக மாற்றுகிறது. தீராத பிரச்சனைகளுக்கு எல்லாம் தீர்வு கிடைக்கின்றது. உடலும், மனதும் புது அவதாரம் எடுக்கிறது. மனித வாசம் இல்லாமல், உலக தொடர்பு இல்லாமல் இருக்கும் போது நிகழும் அற்புதமான மாற்றங்கள் அவை. தேவை படும் போது என் கடமைகளில் இருந்து என்னை விடுதலையாக்கி கொண்டு நான் வரும் இடம் இது. என் நண்பன் ஒருவனால் எனக்கு அறிமுகமானது இது. அமைதி, அமைதி, அப்படி ஒரு பேரமைதி.

என் எதிரே ஒருவன் அவளுக்கு முன்னால் இருந்தவளின் கழுத்தில் தாடையை வைத்து கொண்டு புதையல் எதனாச்சும் தெரியுதா என்று பார்த்து கொண்டு இருந்தான். அவன் கைகளும், மற்ற உறுப்புக்களும் என்ன செய்து கொண்டு இருக்கும் என நினைத்தேன். என் கண்ணாடியை கழட்டி விட்டு முகத்தை வெறும் கைகளால் துடைத்து கொண்டேன். பேருந்து பயணம் என்றாலே இப்படி தானா?. அந்த பக்கம் ஒரு ஜோடி. பார்த்தால் கணவன் மனைவி போல் தெரிகிறது. அவளை கைப்பிடியில் சாய்ந்தவாறு நிற்க வைத்து விட்டு, அவளை சுற்றி தன் கைகளால் பாதுகாப்பு வளையம் அமைத்து இருந்தான். அவர் பாதுக்காக்கிறாராம்.

அவர்களின் இடது பக்கத்தில் ஒரு பெண். முகத்தை பார்க்க முடியவில்லை. உருவத்தை வைத்து தாராளமாக ஆண்ட்டி என சொல்லலாம். வெள்ளை புடவையுடனும் அதே கலரில் ரவிக்கை. ரின் பவுடருக்கு ஆட் தரும் அளவுக்கு இருந்தது அவளது உடைகளின் வெண்மை. எதாவது மருத்துவம் சார்ந்த பணி பார்ப்பவராக இருக்கலாம். நல்ல அடர்த்தியான கொண்டை. கொண்டையை சுற்றி ஒரு மல்லிகைப்பு வளையம். வேர்வையில் நனைந்த முதுகில் வெள்ளை கலரில் ப்ரா போட்டு இருப்பது அப்பட்டமாக தெரிந்தது. எனக்கு மூன்று சீட்கள் முன்னால் அவள் உட்கார்ந்து இருந்தாள், பலத்த யோசனையோடு. பக்கத்தில் கொல்லங்குடி கருப்பாயி ரேஞ்சில் ஒரு பாட்டி.

முன் சீட்டில் இரு பெண்கள். இரட்டை பிறவிகள் போல் ஒரே உடையில் வந்து இருந்தார்கள். உடல் அளவும் ஒரே மாதிரி இருந்தது. முகத்தை காண முடியவில்லை. பின் சீட்டில் நான்கு பேர். அவர்களிடம் நான்கு டிக்கெட்டுகளை வாங்க சொல்லி ஒரு போரையே நடத்தி விட்டு, தலையிலேயே அடித்து தன் விதியை நொந்து கொண்டு அங்கு இருந்து சென்றார். பெர்பியும்களும், பாடி ஸ்ப்ரேக்களும் நாறடிக்கும் நகரத்து நரக பேருந்தை விட மண்ணின் மணம் வீசும் இந்த பேருந்து வாடை வித்தியாசமாக தெரிந்தது. பேருந்து எல்லா திசைகளிலும் குலுங்கியதில் தான் சாப்பிட்டது எல்லாம் காணாமல் போஉ இருந்தது.

பின்னால் சில பள்ளி மாணவர்கள் இன்றைய எல்லா நடப்புக்களை எல்லாம் பேசி கொண்டு வந்தது ஆறுதலாக இருந்தது. இன்றைய இளைஞர்களுக்கு பெண்களையும், காமத்தையும் தவிர எதன் மீதும் அக்கறை இல்லை என்பது எவ்வளவு அபத்தமான வாதம் என்பது புரிந்தது. நம்மை போலவே அடுத்த ஜெனரேஷனும் இருக்க வேண்டும் என எண்ணுவதும் அபத்தம். காலமும் சூழ்நிலையுமே எல்லாவற்றையும் நிர்ணயம் செய்கிறது.

நான் இறங்கும் இடமே கடைசி நிறுத்தம். இன்னும் ஆறு நிறுத்தம் இருக்கலாம் என் நினைக்கிறேன். கூட்டம் ஒவ்வொரு நிறுத்தத்திலும் இறங்க ஆரம்பித்தது. என் பக்கத்தில் இருந்த பெரியவரும் இறங்கினார். என் பக்கத்து இருக்கை காலியானது. சீட்டின் நடுவிற்கு நகர்ந்து ரிலாக்சாக அமர்ந்தேன். கூட்டம் இறங்கவும் சில்லென்ற காற்று பேருந்தின் உள்ளே பரவியது.

எல்லா நிறுத்தத்திலும் எல்லோரும் இறங்கி விட, இன்னும் ஒரு கிலோ மீட்டர் பயணம் கடைசி நிறுத்தத்திற்கு. பேருந்தில் நானும் வெள்ளை புடவை ஆண்ட்டி மட்டும். அவளும் அங்கு போபவளாக இருக்கலாம் என எண்ணி கொண்டேன். அங்கு எந்த வீடும் இல்லை. ஒரு வேலை என்னை போல் தனிமை விரும்பியாக இருக்கலாம் அல்லது பேருந்து திரும்பி வரும் போது கூடவே வருபவளாக இருக்கலாம் என கணக்கு போட்டேன்.

ஒரு கிலோ மீட்டர் பயணத்தில் சின்ன குன்றுகளும், அடர்த்தியான மரங்களும் என் கண் சோர்வை போக்கி இருந்தன. அவைகளை ரசிக்க ரசிக்க மனம் லேசாகி கொண்டு வந்தது. எவ்வளவு சாந்தமாக எல்லாம் நின்று கொண்டு இருக்கின்றன, நாம் செய்யும் எல்லா லீலைகளையும் பொறுத்து கொண்டு. கோபம் என்று வந்து விட்டால், அப்படி ஒரு ருத்ர தாண்டவம் மனிதன் தாங்க முடியாத அளவுக்கு. பேரழிவுகளை பார்க்கும் போது ஆண்டவன் இருக்கின்றானா, இருந்து இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்ற வாதம், பிரதி வாதம் எல்லாம் வருகிறது.

ஏனோ இயற்கை யுகம் யுகமாக நமக்கு சொல்லும் சேதியை மனிதன் மதிப்பதே இல்லை. அழிவு வந்து அவன் தலையில் குட்டினாலும் உடனே மறந்து விடுகிறான் இல்லை மறந்தது போல் நடிக்கிறான்.

கடைசியில் பேருந்தும் நிற்க, நான் இறங்கினேன். சில்லென்ற காற்று என்னை வரவேற்றது. பேருந்து பயணத்தில் உடல் வலித்தாலும் இதெல்லாம் சிறிது நேரம் தான் என எண்ணும் போது வலி குறைவது போல் இருந்தது. ஆண்ட்டி இறங்காமல் பேருந்தின் கண்ணாடியையே உற்று நோக்கி கொண்டு இருந்தாள். ” ஏங்க, இறங்குங்க. இது தான் லாஸ்ட் ஸ்டாப்பிங். பஸ்ஸ திருப்பினு போகனும். ” கண்டக்டர் சொல்ல ட்ரைவரும் அந்த ஆண்ட்டியை பார்த்தான். கழுத்தில் போட்டு இருந்த சிவப்பு துண்டால் ஆண்ட்டியை பார்த்து கொண்டே முகத்தை துடைத்தான்.

ஆண்ட்டி எதுவும் சொல்லாமல் மௌணமாக இறங்கினாள். கையில் எதுவும் இல்லை. இவள் டிக்கெட் வாங்கினாளா இல்லை கண்டக்டருக்கும் ஆண்ட்டி மேனியாவா தெரியவில்லை. கீழே இறங்கி அப்படியே நின்றாள் சுற்றி பார்த்து கொண்டு. பேருந்து திரும்பி சென்றது. நான் என் பையை தூக்கி கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தேன். அவள் அதே நிலையில் இருந்தாள். சற்று தூரம் சென்று விட்டு திரும்பி பார்க்க இன்னமும் அப்படியே முழித்து கொண்டு இருந்தாள்.

இவளை பார்த்தால் எந்த வித நோக்கமும் இல்லாமல் வந்து இருப்பது தெரிந்தது. என்ன இருந்தாலும் ஒரு பெண்ணை தனிமையில் யாரும் இல்லாத இடத்தில் விட்டு செல்ல மனம் இடம் தர வில்லை. அவளை நோக்கி நகர்ந்தேன். ” யாரை பார்க்க வந்தீங்க, இங்க புதுசா?. ” நான் வினவ அவளிடம் இருந்து மௌணமே பதிலாக வந்தது. ” ஹலோ, உங்களை தான் கேட்கறேன், வீட்டில எதனா பிரச்சனையா?. நீங்க எதிர் பார்க்கற யாரும் இங்க இல்லை. ” மீண்டும் ஒரு நீண்ட மௌணம் அவளிடமுருந்து.

சரியான திமிர் பிடிச்சவளா இருப்பாள் போல. எப்படியாவது போய் தொலயட்டும் என எண்ணி கொண்டு நான் என் பையை தூக்கி கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தேன். கீழே இருந்த காய்ந்த இலைகள் புது விதமான ரிதமை உண்டாக்கி கொண்டு இருந்தது, என் காலடி கேட்டு. பின்னால் அதே போல் ஒரு ஓசை கேட்டது. திரும்பி பார்த்தால் அவள் என் பின்னால் வந்து கொண்டு இருந்தாள். திரும்பி போய் ஏன் என் பின்னால் வருகிறாய் என கேட்கலாமா என்று தோன்றியது. இந்த ஆட்டத்தின் முடிவு என்ன தான் என்று பார்க்கும் ஆவலால் அவளை கண்டு கொள்ளாமல் என் வழியில் நடந்தேன்.

தூரத்தில் தெரிகிறது அந்த குடிசை. மின்சாரம் இல்லை. அந்த குடிசை நாங்களாக போட்டது. சுற்றிலும் குளுமையை குறைவில்லாமல் தரும் மரங்கள். மங்கிய நிலவொளி தான் இங்கு இரவு வெளிச்சம். தண்ணீர் தேவைக்கு தூரத்தில் ஒரு குட்டை. ஆழமில்லாதது. நான் வந்த இந்த ஒற்றையடி பாதை தான் இங்கு வர ஒரே வழி. நான் அந்த குடிசையை நோக்கி நகர அவளும் என் பின்னால் இன்னும் விடாமல் தொடர்வது தெரிந்தது.

குடிசையின் முன்னால் நின்று அங்கு இருந்த தட்டியை விலக்கி விட்டு பின்னால் பார்த்தேன். இரண்டு மீட்டர் தொலைவில் அவளும் நின்று இருந்தாள். நான் உள்ளே செல்லவும் அவளும் வந்து குடிசையின் வாசலில் நின்றாள். என் உடைகளை மாற்றி கொண்டேன். தனிமையை எதிர் பார்த்து வந்த எனக்கு இவள் சுமையாகவே தெரிந்தாள். நான் திரும்ப வெளியே வந்து அவளை பார்க்க அங்கு இருந்த ஒரு கல்லில் உட்கார்ந்து தரையை மௌணமாக பார்த்தாள்.

பசி வயிற்றை ஹாக்சா ப்ளேடால் அறுத்தது. இவளை விட்டு விட்டு எப்படி சாப்பிடுவது. ” சாப்பிடறீங்களா?. ” இதற்கு மட்டும் தலையை ஆட்டினாள். அவளுக்கும் நல்ல பசி போல. கொண்டு வந்து இருந்த ப்ரட் நினைவுக்கு வர, ஜாம் தடவி அவளிடம் கொடுத்து விட்டு நானும் சாப்பிட்டேன். ” தாங்க்ஸ் ” என்றாள். அவள் பேசிய முதல் வார்த்தை அது. பசி தீரவில்லை என்றாலும் அதுவே போதுமானதாக இருந்தது. அங்கு இருந்த பாயை தரையில் விரித்தேன். அவள் இன்னமும் உள்ளே வராமல் அங்கேயே உட்கார்ந்து இருந்தாள். வெளியே கடுமையான குளிர் காற்று ஆரம்பித்தது. நடுக்கமாகவே உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

இவளை விடவும் முடியவில்லை. பாவ புண்ணிய கணக்கு எல்லாம் பார்க்க வேண்டி இருக்கிறது. ” இது வரைக்கும் எதுக்குமே பதில் சொல்லலை. இப்பவாவது வாயை திறந்து எதனா பேசுங்க. எங்க படுப்பீங்க?. ” மீண்டும் மௌணம். நான் வெறுத்து போய் உள்ளே வர என் பின்னால் உள்ளே வந்தாள். நான் பாயின் ஒரு ஓரமாக படுத்து கொள்ள, அவளே வந்து பாயின் அடுத்த ஓரத்தில் படுத்தாள். நான் என் பையையே தலையணையாக மாற்றி இருக்க, அவள் ஒரு கையை தலையணையாக மாற்றி கொண்டு இன்னொரு கையை குளிருக்கு அடக்கமாக இரண்டு கால்களுக்கு நடுவில் வைத்தாள். அப்படியும் குளிரில் அவள் நடுங்குவது தெரிந்தது.

நான் கவலை படாமல் என்னிடம் இருந்த ஒரு போர்வையில் என்னை நுழைத்து கொண்டேன். தலைல் கையை வைத்து கொண்டே, அவளை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். குளிர் தாங்க முடியாமல் என் அருகே கொஞ்சமாக நகர்ந்தாள். என்ன தான் செய்கிறாள் என பார்க்க தொடங்கினேன். அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடம் இன்னும் கொஞ்சம் நெருங்கினாள் சுவற்றை பார்த்தவாறே. நான் இந்த பக்கமாய் திரும்பி படுத்து கொண்டேன். சின்ன இடைவெளி விட்டு இன்னும் நெருங்குவது தெரிந்தது.

அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் என் போர்வையை அவள் இழுப்பது தெரிந்தது. நான் திரும்பி மல்லாக்க படுத்தாள் தான் அந்த போர்வையை இருவரும் போர்த்தி கொள்ள முடியும். நான் கூரையை பார்த்த மாதிரி திரும்பி படுக்க, அவள் போர்வையில் ஐக்கியமானாள். இருவரும் போர்வையை தலை வரை போர்த்தி இருக்க, நான் அவளை திரும்பி பார்த்தேன். அவளும் என்னை பார்த்தாள். கண்கள் மட்டும் பிரகாசமாக தெரிந்தது. யார் அசைந்தாலும் தொட்டு விடும் நிலை. எவ்வளவு நேரம் தான் அப்படியே படுக்க முடியும்?.

முதலில் அவள் தான் அசைந்தாள். அவளது வலது கை என் இடது தொடையில் பட்டது. என் தொடையில் பட்ட அவளது கை குளிருக்கு இதமானதாக இருந்தது. கையை எடுக்க சொல்லலாம் என நினைத்தேன். முடியவில்லை. இப்போதூ அவள் கை தொடையில் லேசாக அழுத்தியது. மிக மென்மையான அந்த அழுத்தலில் மெல்ல சூடு பரவ ஆரம்பித்தது. இப்போதும் நான் மௌணம் காக்க அப்படியே என் பக்கமாக திரும்பி இடது கையை என் மார்பில் போட்டாள். எனக்கு சங்கடமாக இருந்தாலும் அந்த சூழலில் அது தேவையானதாக இருந்தது.

மெல்ல என் மார்பில் இருந்த அவள் கையின் மேல் என் கையை வைத்தேன். அப்படியே வருடி விட்டேன். மிக மென்மையான வருடல். அந்த வருடலில் தன் முகத்தை இன்னமும் என் காதின் அருகே கொண்டு வந்தாள். மெல்ல இடது காலை தூக்கி என் தொடையின் மேலே போட்டாள். சரியாக அவள் கால் முட்டி இருந்த இடம் என் ஆண்மை. இன்னும் இறுக அணைத்தாள். செம சூடு. ஒரு பெண் தரும் கதகதப்பை இந்த குளிரால் என்ன செய்ய முடியும்?.

நானும் அவள் முதுகை அணைத்தேன். மெல்ல என் மார்பின் மீது தலையை வைத்தாள். ஒரு கை என் சட்டை பட்டனை கழட்ட ஆரம்பித்து இருந்தது. கால் முட்டியும் என் ஆண்மையின் முனை மேல் படர்ந்து அதை இடிக்க ஆரம்பித்து இருந்தது. நானும் முதுகில் கையை வைத்து தேய்த்தப்படியே பின்னால் இறக்கி அவள் மார்பை பற்றி இருந்தேன். என் கைக்கு பிடிக்க முடிந்த அளவுக்கு அதை பிசைந்து விட்டு கொண்டு இருந்தேன்.

மெல்ல அவள் கை என் ஆண்மைய பற்றியது. அதை லுங்கியோடு சேர்த்து அழுத்தி விட ஆரம்பித்தாள். அதற்கு விரைப்பு ஏற ஆரம்பித்தது. அவள் அதை குலுக்கி விட்டது சுகமாய் இருந்தது. மெல்ல என் இடுப்பை உயர்த்தி என் லுங்கிகளை கால்களை வழியாகவே கழட்டினேன். சட்டை பட்டன்களும் கழட்டிய நிலையில் நான் ஏறக்குறைய அம்மணமாய் ஆகி இருந்தேன். இப்போது அவள் கையை பிடித்து மீண்டும் என் ஆண்மையின் மேல் வைத்தேன். அதை அவள் இன்னும் வேகமாக ஆட்ட என் மார்பின் மேல் இருந்த அவள் முகத்தை இழுத்து அவள் உதட்டை கடித்தேன்.

அவள் நாக்கின் சுவை பட்டதும் அவள் உதட்டை இன்னும் வேகமாக கடித்தேன். அவளுடைய மென்னையான இதழ்கள் என் வாயில் சிக்கி சின்னா பின்னமானது. அவளுடைய நாக்கும் என் நாக்கும் உள்ளே போரில் ஈடுபட்டது. என் கைகள் அவளுடைய மார்பை தடவி கசக்கி, காம்பை திருகி விட்டது. சட்டென்று விரைத்தது கருந் திராட்சைகள். அவளுக்குள் உணர்ச்சிகள் பீறீட ஆரம்பித்தது.

நான் அவளது வெள்ளை புடவையை கழற்றி, ப்ளவுசை கழட்டாமலே அவள் மார்பை கவ்வினேன். என் தலையை நீக்கி நிமிர்ந்து படுத்தவாறு தன் ப்ளவுசை கழட்டினாள். இருட்டிலும் அவை சந்தோஷத்தில் வெளியே குதித்ததை பார்க்க முடிந்தது. என் வாயால் அவளது இடது மார்பை கவ்வி, என் நாக்கால் அந்த காம்பை தீண்டினேன். நாக்கால் அதை வளைக்க அது வளையாமல் டென்ஷனாக மீண்டும் மீண்டும் நிமிர்ந்து நின்றது சுகமோ சுகம்.

அப்படியே திரும்பி வலது கையால் அவள் பாவாடையுடன் சேர்த்து அவளது பெண்மையை பிடித்தேன். ஜட்டி போடாத அவள் ஈரமான பெண்மை கையில் பட அதை பாவாடையுடன் சேர்த்து பிசைந்தேன். மெல்ல அவள் பாவாடையை தூக்கி இடுப்பு வரை விட்டு இப்போது வெறுங்கையால் அவள் பிறப்புறுப்பை வருடினேன். பூரி போல் நன்றாக உப்பி ஈரத்தில் நனைந்து இருந்தது. ஆட்டம் சூடு ஏற போர்வை தேவையில்லாத ஒரு பொருளாகி தூர சென்றது.

அவள் காமத்தில் தன் இரு கைகளையும் தூக்க, அவள் கை இடுக்கில் என் மூக்கு சென்றது. மெல்ல என் நாவும் அங்கே தொட்டது. அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவள் வெறிக்கு என்
ஆண்மை அவள் கைகளில் சிக்கியது. நானும் என் கையை அவளுடைய பின்பக்க சதை பிளவில் வைத்து ஏர் ஓட்ட ஆரம்பித்தேன். என் நா அவள் கை இடுக்குகளில் இன்னமும் விளையாடி கொண்டு இருந்தது.

மெல்ல எழுந்து அவள் காலை விரித்து என் நாவை அவள் பெண்மையின் மேல் வைத்தேன். இரு இதழ்களை விரித்து நாவை உள்ளே விட, அது முடிந்த வரை உள்ளே சென்றது. அவள் பெண்மையின் வாடையும், ருசியும் என் நாவை மேலும் வேகமாக செலுத்த தூண்டியது. அவள் ஒரு காலை தூக்கி என் தலை மேல் வைத்து என் தலையை தன் பெண்மையை நோக்கி வேகமாக அழுத்தினாள். மெல்ல வாயில் ஒரு விரலை வைத்து ஆட்டினாள்.

நான் புரிந்து எழுந்து அவள் மேல் தலைகீழாக படர்ந்து என் ஆண்மையை அவள் வாயில் வைத்தேன். என் வாயும் கீழே விளையாடி கொண்டு இருந்தது. அவள் பிட்டத்தின் கீழே கையை கொடுத்து அவள் பெண்மையை மேலும் என் வாயை நோக்கி வரும்படி செய்தேன். க்ளிட் நாவால் தீண்டப்பட்டது. கீழே இருந்த கையின் ஒரு விரல் அவளின் பின் ஆழத்தை அளந்து கொண்டு இருந்தது.

அவளது வாயில் என் ஆண்மை அவளது வாய் நிரம்பாத அளவுக்கு வளர்ந்தது. அப்படியே இடுப்பை தூக்கி அவள் வாயிலேயே இடிக்க ஆரம்பித்தேன். இனியும் விட்டால் ஆபத்து என்பதால் எழுந்து கொண்டேன். அவளின் இரு புறமும் முட்டி போட்டு விரிந்து இளகி இருந்த அவள் பெண்மையில் என் குறியை குறி தப்பாமல் நுழைத்தேன். இரு கையை ஊனி வேகமாக இயங்க ஆரம்பித்தேன். அவளுள் என்னவன் வெடித்தான்.

கைகள் ஊனிய நிலையில் திரும்பவும் கேட்டேன். ” இப்பவாவது சொல்லு நீ யாரு. உனக்கு என்ன வேண்டும்?. ”

மீண்டும் மௌணமே பதிலாக வர, படுத்து விட்டேன். குளிருக்கு இருவரும் அணைத்து கொண்டு படுத்தோம், இதமாய். எவ்வளவு நேரம் தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. கண் திறந்த போது பொழுது நன்றாக விடிந்து இருந்தது. பக்கத்தில் அவள் இல்லை.

ஒரு முறை வெளியே போய் பார்த்து விட்டு உள்ளே வந்தேன். எங்கும் இல்லை. மூலையில் அவள் உடுத்தி இருந்த வெள்ளை புடவை, வெள்ளை ஜாக்கெட், பாவாடை மற்றும் வெள்ளை ப்ரா இருந்தது. துணி இல்லாமல் எங்கே போய் இருப்பாள் எனக்கு குழப்பமாகவே இருந்தது.

திரும்ப சென்று அந்த நீர் குட்டையில் பார்த்தேன். மரங்களில் தூக்கு போட்டு கொண்டாளா என்றும் பார்த்தேன். புது இடத்தில் அவளால் எங்கு போக முடியும்?. அதுவும் ஒரு துணி கூட இல்லாமல். இரண்டு மணி நேரம் அலைந்தது தான் மிச்சம். எங்குமே கிடைக்கவில்லை. இரண்டு மணி நேரம் சுற்றத்தில் தேடி விட்டேன். ஒரு பெண்ணால் துணி இல்லாமல் வெளியே போக முடியுமா?. சாக போவதென்றாலும் துணியோடு தான் சாக வேண்டும். இது என்னடா புது ட்ரெண்டா இருக்கு.

சோர்வாகி என் இடத்துக்கு வந்தேன். என் பொருட்களை எல்லாம் பேக் செய்தேன், ஊருக்கு கிளம்ப. அவள் துணிகளை மட்டும் அங்கேயே வைத்தேன். ஒரு வேளை அவள் வந்தால் அவளுக்கு பயன் படும். எப்படி யோசித்தாலும் குழப்பமே மீதமாய் நிற்கிறது. அமைதி தேடி வந்த எனக்கு குழப்பமும் தேவையில்லாத டென்ஷனும் தான் மிச்சம்.

பஸ்ஸில் சோர்வாய் கண் மூடி தலையை சாய்த்தேன். நினைவுகளில் அவள். கண் திறந்த போது பஸ்ஸில் உள்ள அனைவரும் வெள்ளை புடவையில் உள்ளது போல் தெரிந்தது. நன்றாக கண்ணை கசக்கி பார்க்கவும் எல்லாம் பிரம்மை என உணர்ந்தேன்.

யாராவது அவளை பார்த்தால் சொல்லுங்களேன், ப்ளீஸ்.