தன்னை முழுவதுமாக ஆடையில்லாமல் பிறந்த மேனியாகப் பார்ப்பது என்றோ என்று ஒரு
குறுகுறுப்பு ஏற்பட்டது. அதுவே அவளுக்குள் ஒரு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது. கண்கள் பட படக்க
நெஞ்சம் இன்னும் அதிகமாக அடிக்கத் தொடங்கியது. தனது இன்பக் கசிவு தன்னையும் மீறி
ஊறுவதை அடக்க கால்கள் இரண்டையும் இறுக்கச் சேர்த்துக் கொண்டாள்.
நெஞ்சத்தைத் திறந்து விட்ட தன் மன்னவன் தனது முன்னழகுகளின் பூரிப்பை
உள்பாடியையும் கண்டு ரசித்து சையின் வெள்ள வேசம் கொள்வது கண்டு, நைலான் ப்ராவையும்
ஜட்டியையும் அன்பளித்த தனது தோழி நளினியின் சமயோகித புத்தியை நினைத்து வியந்தாள்.
சங்கரோ பச்சை ஜாக்கெட்டை அவிழ்க்கத் தொடங்கியபோதே தனது சுய நினைவை இழக்கத்
தொடங்கியிருந்தான். ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்து உருவி விட்டபோது, அவளது வெண்மையான
உடலழகும் மின்னலடிக்கும் நிலவு போன்ற தேன்
கலசங்களின் அழகும் அவனை கிறங்க வைத்தன.
பளிங்கு போன்ற அவளது தோள்களில் சாய்ந்து கொண்டு இளம் சிவப்பு நிறமுள்ள
ப்ராவின் மீது அவன் கைகள் மேய மேய மிருதுவான அந்த ப்பிள் கனிகள் இன்னும் கனியத்
தொடங்கின. பள பளக்கும் அந்த உள்ளாடை கோகிலாவைன் வதனத்திற்கு இன்னும்
வனப்புகூட்டியது. அவனது மூச்சு அவளின் கழுத்தில் பட்டு அவளைச் சுட்டு கொண்டிருந்தது.
அவன் அவள் காதில் மெல்ல கிசு கிசுத்தான். “பால் குடிக்கட்டுமா?” என்று கோகிலாவின்
இளமைக் கலசங்களை உருட்டிக் கொண்டே கேட்டான்.
புது மணப்பெண்ணிற்கு இன்னும் கன்னம் சிவந்தது. கூடவே சந்தேகமும் வந்தது. “அங்கு
பால் வருமாக்கும்?” என்று செல்லச் சிணுங்கலோடு முனக, சங்கர் “பால் வந்தாலென்ன?
வராவிட்டால் நமக்கு என்ன? நமது பசி தீர்ந்தால் போதாதா?” என்று வாதாடினான். “…..ம்..ம்…”
என்று வீணை நாதம் போல மெளன முனகலுடன் அவள் சம்மதம் தர, சங்கரின் கைகள் அவளின்
முதுகுப்புறமாக வளைந்து சென்று ப்ராவின் கொக்கிகளை அவிழ்க்க முற்பட்டது. அவளின்
முதுகில் அவனது விரல்கள் வருட வருட அவளது உணர்ச்சிகள் இன்னும் அதிகமாகி
மெய்சிலிர்த்தது. கைகள் புல்லரிப்பதுபோல் அவளுக்குத் தோன்றியது.
சங்கரது மனதும் உடலும் சைத்தீயில் வெந்து கொண்டிருந்தாலும், மிகவும் சாவதானமாக
அவன் விரல்களை அவளது மேனியில் படரவிட்டு கொக்கிகளை மெல்ல மெல்ல விடுவிக்க,
அவளது பருத்து திரண்ட இளம் மாங்கனிகள் கட்டிப் போட்டிருந்த சிறையில் இருந்து
சுதந்திரம் கிடைத்த மகிழ்ச்சியில் விம்மிப்புடைத்தன.
முதலிரவில் தனது கடமையை நிறைவேற்றிய நிறைவுடன் அவளது தோள்கள் வழியாக
இறங்கி கட்டிலில் விழுந்தது பள பளப்பான அந்த நைலான் ப்ரா, நாணத்தின் புதிய உச்சியை
அடைந்து கொண்டிருந்த அந்தக் கன்னியோ இன்னும் முகம் சிவக்க தனது தேன் கலசங்களை
மறைக்க கைகளால் குறுக்கிட்டு “அத்தான், விளக்கை அணைத்து விடலாமே, எனக்கு ரொம்ப
வெட்கமாக இருக்கிறது” என்றாள். சங்கரோ அவள் மீது சாய்ந்து கொண்டே, “கோகி,
விளக்கை அணைத்து விட்டால், என் குடும்ப விளக்காகிய உன்னை நான் எப்படி கண்டு
ரசிப்பது? உன் நாணமும் நான் பார்த்து ரசிக்கத்தானே?” என்று பதில் கேள்வி கேட்க அவளால்
பதில் சொல்ல முடியவில்லை. கண்களை இறுக்க மூடிக் கொண்டு மெதுவாக கட்டிலில்
சாய்ந்தாள்.சங்கர் பக்கத்தில் நன்றாக வசதியாக அமர்ந்து கொண்டு நள்ளிரவின் நிசப்தத்தில்
முதலிரவின் தனிமையில் மின்விளக்கின் பூரண வெளிச்சத்தில் அவளின் அழகுகளை செவ்வனே
ஆராயத்தொடங்கினான்.
இடுப்புக்கு மேலெ இருவரும் ஒரே கோலத்திலேயே இருந்தனர். ஆனாலும் மங்கையின்
அழகை ண் ரசிப்பதல்லவா இயற்கை! தலையணையில் ஒய்யாரமாக சாய்ந்து மல்லாக்காக
படுத்திருந்த கோகிலாவின் கைகளை சங்கர் மெதுவாக விலக்கினான். வெட்கம்
பிடுங்கித்தின்றாலும் கோகிலாவுக்கு கணவனின் விருப்பத்தை மீறவும் அச்சமாக இருந்தது.
அதேநேரத்தில் தனது அழகை ரசித்துப் பார்க்கும் கணவனது ரசனையைக் கண்டு பூரிப்பாகவும்
இருந்தது. மனதில்லா மனதோடு கைகளை கணவனது பிடிகளினால் மார்பிலிருந்து விலக்கினாள்.
பாதி மயங்கிய விழிகளைத் திறந்து பார்த்தவளுக்கு அவன் தனது மாங்கனிகளை அகன்ற
கண்களால் விழுங்குகிறமாதிரி பர்த்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தபொழுது சிறிது பெருமை
யாகவும் இருந்தது.
அவளது கைகளை விலக்கியவுடன் தென்பட்ட காட்சி சங்கரை பரவசம் அடைய
வைத்தது. இமய மலையின் வெண்பனி சிகரங்கள் போன்று குத்திட்டு நின்ற இரண்டு உருண்ட
கோளங்களை, அவைகளின் உருண்ட வடிவத்தையும் முழுமையையும் விழி இமைக்காமல்
பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தான். இவ்வளவு நேரம் டையின் மறைவில் அவைகளை வருடிக்
கொண்டிருந்த சங்கர் இப்பொழுது பூரண விடுதலை பெற்ற அந்த தேன் கலசங்களைக்
கைப்பற்றினான். திறந்த மேனியில் ண்மகனின் ஸ்பரிசம் பட்டவுடன் அந்த இளம் மங்கை
மெய்சிலிர்த்தாள். அந்த பொல்லாதவனின் கைகளில் சிக்கிக் கொண்ட அந்த நங்கையின்
கொங்கைகள் அவனது விஷமச் செயல்களால் அடைந்த இன்ப சுகத்தில் இன்னும் விம்மிப்
புடைத்தன.
சங்கரோ அந்த தங்கப் பதுமையின் மெல்லிடையில் காய்த்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த
மல்கோவா மங்காய்களை தனது கரங்களால் உருட்டி பிசைந்து கனிய வைக்கும் பணியில்
மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தான். வெண்ணெய் போன்ற மிருதுவான அவளது தேன்கலசங்கள்
அவனது விஷமத்தனங்களை வரவேற்றதாகவே அவனுக்குப் பட்டது. சங்கர் மெல்ல இன்னும்
நன்றாக சாய்ந்து கொண்டு அவளது மேனியை அணைத்தவாறு கட்டிலில் ஒருக்களித்து படுத்துக்
கொண்டான். அவளது இளம் நெஞ்வ்சங்களை மஞ்வ்சமாக்கி தலைவைத்து இளைப்பாறினான்.
பக்கத்தில் தன்னை அணைத்து தன் மார்பில் முகம் புதைத்து அடைக்கலம் புகுந்த தனது
மணவாளனின் தலையை அவளது பூங்கரங்கள் பற்றிக் கொண்டன. பெண்மைக்கே உரிய
தாய்மை விழித்துக் கொள்ள அவளாகவே அவனது முகத்தை தனது தேன் கலசங்கள் மீது
அழுத்திப் பிடித்தாள்.
சங்கர் மெல்ல முகத்தைத் திருப்பி அவளது ஒரு மார்பில் உதடுகளைப் பதித்தான்.
முத்தத்தின் சுகத்தில் பூங்கொடியாள் துவண்டாள். அவளது இளம் சூடான பஞ்சு நெஞ்சங்களின்
மென்மையை அனுபவித்தாவாறே சங்கர் அந்த சிகரங்களின் உச்சியை அணுகினான்.
கோகிலாவின் இன்பப் பெருமூச்சில் முலைகள் இரண்டும் ஏறி இறங்கின. அவனது உதடுகள் ஒரு
மார்பின் முனையை பதம் பார்க்கத் தொடங்கியவுடன் கோகிலாவின் பூ மேனி இன்னும்
அதிகமாக நெளிந்தது. அவளது மென்கரங்கள் அவனது தலைமுடியைக் கெட்டியாகப் பிடித்து
அவனை திக்குமுக்காட வைத்தன.
அவனது இதழ்கள் இமய மலைகள் போன்றிருந்த அந்த இரு முலைகளையும் மேய்ந்து
விட்ட பிறகு மெல்ல மெல்ல அதன் சிகரத்தைச் சுவைக்க முற்பட்டன. கோகிலாவிடமிருந்து
பால்குடிக்க முனைந்தன. பேரீச்சம் பழம் போல சிறிது சிவப்பாகவும் சிறிது கறுப்பாகவும்
தென்பட்ட அவளது முன்னழகுகளின் முனைகள் ஈட்டிபோல கூர்ந்து அவனின் இதயத்தைக்
குத்தி கிழித்துக் கொண்டிருந்தன. அவளது மார்பகங்களின் காம்புகளை ஒவ்வொன்றாக தனது
உதடுகளில் கவ்விப் பிடித்து குழந்தை போல் உறிஞ்சி உறிஞ்சி குடித்தபொழுது கோகிலா
தன்னையே மறந்தாள். அவன் சேயாகவும் தான் தாயாகவும் இருப்பதை எண்ணி
பரவசமடைந்தாள். “…..ஸ்.. ஸ்… கொஞ்சம் மெதுவாக . . . . . ” என்று அவனின் வேகமும்
சுவைப்பும் அதிகமாகியபொழுது முனகினாலும், அவனது செயல்களால் அவள் பூரிப்பையே
பெற்றாள். அவளது முலைக் காம்புகளோ அவனது சுவைப்பில் பதமாகி எழுச்சியடைந்து
திராட்சைக் கனிகள்போல இனித்தன. பால் தீர்ந்து விட்டது என்று குறை சொன்னவரின்
வேண்டுகோளை அவர் ஆசை தீரக் குடித்துக் கொள்ளட்டும் என்று கோகிலா நன்றாகவே
சங்கருக்குத் தன் அமுதக் கலசங்களில் இருந்து பால் புகட்டினாள். அவள் பெற்ற சுகத்தில்
தேன் குடங்கள் நிறைந்து இன்ப நிலை எய்தின.
சங்கருக்கு தனது மணவாட்டி பள்ளியறைப் பாடங்களில் சீக்கிரமே தேர்ச்சி அடைந்து
விடுவாள் என்ற நம்பிக்கை ஏற்பட்டிருந்தது. கோகிலாவின் அழகும் பேச்சின் ரீங்காரமும் அவனை
கிறங்க வைத்தாலும் அவளது செயல் திறன் தான் அவனை வெகுவாக கவர்ந்திருந்தது. தனது
செயல்களால் அவளும் இன்பம் பெறுகிறாள் என்ற அனுபவம் அவனுக்கு பெருமையைக்
கொடுத்தது. சங்கர் கோகிலாவின் முன்னழகைச் சுவைப்பதுடன் மெதுவாகத் தன் கரங்களால்
அவளது ஆலிலை போன்ற வயிறையும் இடையையும் தீண்டத் தீண்ட அவளுக்கு ஆசைத்தீ
இன்னும் கொழுந்து விட்டு எரியத் தொடங்கியது. கோகிலாவுக்கோ அவன் தனது கால்களை
தனது கால்களின் மீது போட்டதால் அவனது ஆண்மை தனது தொடைகளின் பக்கம் ஏதோ
இடித்தது போல இருந்தது. இன்ப மயக்கத்தில் இருந்த அவள் கேள்விக் குறியுடன் பாதி
விழிகள் கணவனை நோக்கியவாறு “…ம்….ம்… என்ன அத்தான்!” என்றாள். சங்கர் இதுதான்
நல்ல தருணம் என்று அவளது பூங்கரங்களை மெல்லப் பற்றி அவனது ஆண்மையை அவளுக்கு
அறிமுகம் செய்ய முயன்றான். இவ்வளவு நேர இன்ப லீலைகளில் அவனது லுங்கி அவனது
இடையிலிருந்து விலகியிருந்தது. ஆசைத்தீயில் வெந்து கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மை
அவளது பூங்கரங்களின் மென்மை பட்டதும் இன்னும் துடித்து திண்மை பெற்றது.
வஞ்சிக் கொடி கோகிலாவோ இதை முற்றிலும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஏற்கனவே தான்
பாதி துகிலுரியப்பட்ட நிலையில் ஒரு ஆண்மகனுடன் கட்டிலில் படுத்திருக்கிறோம் என்ற புதிய
அனுபவம் அவளை ஆட்டிப் படைத்தது. இதற்கிடையில் அந்தரங்களைப் பகிர்ந்து கொள்வது
எந்த அளவுக்கு என்று அவளால் சரியாக ஊகிக்க முடியவில்லை. புது மண தாம்பத்தியப்
பாதையில் ஓரளவுக்கு முன்னேறியிருக்கிறோம் என்று அவளுக்குத் தெரிந்திருந்தாலும் “கற்றது
கையளவு” என்ற பழமொழிதான் அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. இதற்கிடையில் அவளது கையின்
உள்ளில் தனது கணவனது செங்கோல் திணிக்கப் பட்டதில் அவள் மலைத்துப் போனதில்
ஆச்சரியம் ஒன்றும் இல்லை.
கோகிலா தனது கரங்களில் நிறைந்து நிற்கும் கணவனின் உறுப்பை மென்மையாகப்
பற்றினாள். அதன் திண்மையும் துடிப்பும் அவளுக்கு ஓரளவுக்கு அச்சத்தை ஏற்படுத்தினாலும்
அந்தப்புரத்தில் ஆட்சி செய்யும் இளவரசியின் உணர்வையே அவளுக்கு ஏற்படுத்தியது. அந்தப்
பெருமையின் பூரிப்பில் தனது அச்சத்தையும் நாணத்தையும் சற்றே மறந்து சங்கரது
செங்கோலை நன்றாகவே மேலும் கீழும் ஆட்டினாள். பள்ளியறை மாணவி இவ்வளவு சீக்கிரம்
அந்தப்புரத்து ராணி அந்தஸ்தை அடைந்தது சங்கருக்கு பெரும் திகைப்பையே தந்தது.
ஆசைப் போராட்டத்தில் அவனது ஆண்மையில் இன்ப நீர் சுரந்து வெளியில்
துளித்துளியாக வரத் துவங்கியது. அந்த பூங்கரங்களின் அன்பு அரவணைப்பிலும் தாலாட்டிலும்
மயங்கி ய அவனது குறியோ இன்னும் விறைப்பாக துடிக்கத் தொடங்கியது. கோகிலாவிற்கும்
தனது கால்களின் நடுவே ஏற்பட்ட இன்ப கசிவு இன்னும் அதிகமாகி ஊற்றெடுப்பதுபோல்
உணர்வு வந்தது. அவனது செங்கோல் சென்று ஆட்சி புரிய வேண்டிய இடம் அதுவாகத்தான்
இருக்குமோ என்று அவளுக்கு ஒரு வித பயமும் இவ்வளவு பெரிதாக உள்ளதே! எப்படி
தாங்குவோம்?” என்ற அச்சமும் ஆட்கொண்டது. அவனது நெஞ்சில் தன்முகத்தைப்
புதைத்தவாறே, “அத்தான், எனக்கு மிகவும் அச்சமாக உள்ளது” என்று கவலையுடன் கூறினாள்.
சங்கருக்கு கோகிலாவின் அச்சமும் கவலையும் நன்றாக புரிந்தது. “கண்ணே கோகி!
பயப்படாதே! உன் அச்சம் முழுவதுமாக ஆசையாக மாறும்வரை நான் உன்னை தொந்தரவு
செய்ய மாட்டேன். ஆனால் நீ அச்சப்படத் தேவையே இல்லை. ஏனென்றால் நால் உன்னை
ஊடுருவிச் செல்லப் போகும் வழி நமது வாரிசுகள் பிற்பாடு
வரப்போகும் வழியாகும். இயற்கை தன் பாட்டுக்கு கவனித்துக் கொள்ளும், அதனால்
பயப்படாதே!” என்று அவளை அணைத்துக் கொண்டே கூறியது அவளுக்கு மிகவும் ஆறுதலாக
இருந்தது..தொடரும்…!
